Wyjątkowa pisarka

Leonie Ossowski (właściwie: Jolanthe von Brandenstein), siostrzenica Anny i Eugena von Seherr Thoss oraz córka Lothara i Ruth von Brandenstein, urodziła się w zamku w 1925 roku. Inspirując się swoimi wczesnymi latami tutaj, stworzyła cenione dzieła, które znane są z sugestywnego ukazania złożoności życia. Jej powieści wiernie oddają atmosferę zamku i historyczne niuanse, ukształtowane przez jej młodość, zanim w styczniu 1945 roku uciekła przed ofensywą sowiecką, będąc w ciąży z pierwszym dzieckiem.

Jej opowieści, pełne emocji i codziennych rytmów życia w wiosce i zamku, stanowią autentyczne spojrzenie na przeszłość. Dziś jej literackie dziedzictwo nadal rezonuje w zamku, a każdy apartament gościnny inspirowany jest postaciami, tematami i atmosferą z jej powieści. Te przestrzenie oferują głębsze połączenie z jej twórczością i historią, która ją kształtowała.

Wśród jej najbardziej znanych postaci znajduje się Julianna Marszałek, inspirowana prawdziwą kobietą, której życie jest głęboko związane z historią wioski i zamku. Z sympatią nazywamy ją „Dobrą Czarownicą z Osowej Sieni”. Grób Julianny można wciąż odwiedzić na cmentarzu przy pobliskim Gotyckim kościele, zaledwie 400 metrów od zamku. To prawdziwe powiązanie nadaje dodatkową głębię opowieściom Ossowski i oferuje poruszające spojrzenie na wspólną historię zamku i wioski.

Prawdziwa bohaterka, której nie wiedzieliśmy, że potrzebujemy...

Urodzona 1 stycznia 1908 roku, życie Julianny zaczęło się w niezwykłych okolicznościach. Urodziła się niewidoma, ale później odzyskała wzrok, co od początku nadało jej życiu ton wypełniony odpornością i nutą mistycyzmu. Wychowana w małej, zamkniętej osadzie, pełnej plotek i szeptów, Julianna znalazła nowe życie, gdy jej matka wyszła za mąż za szewca z Osowej Sieni w 1918 roku.

Rodzina osiedliła się w skromnej, krytej strzechą chatce w pobliżu Pałacu w Osowej Sieni, z dala od ciekawskich oczu centrum wsi. Tragiczne wydarzenia naznaczyły jednak jej młode lata – ojczym zmarł nagle, a niedługo potem odeszła jej matka. Pozostawiona sama sobie, Julianna rozwinęła swoją niezależność i wyjątkowe talenty.

Znana jako utalentowana zielarka i uzdrowicielka, zdobyła sławę dzięki swojej głębokiej wiedzy o lokalnych roślinach i zwierzętach. Jej siła, mądrość i duchowy urok uczyniły z niej ukochaną postać w społeczności, zyskując szacunek zarówno Niemieckich, jak i Polskich mieszkańców.

Kiedy Leonie Ossowski urodziła się w pałacu w 1925 roku, Julianna, mająca wówczas 17 lat, była już rozpoznawalną postacią w Osowej Sieni. W ciągu dwóch dekad, które Leonie spędziła w tej wiosce, niezależność i tajemnicza obecność Julianny wywarły na młodej pisarce trwałe wrażenie.

Do czasu, gdy Leonie uciekła przed nadciągającymi wojskami sowieckimi w 1945 roku, Julianna, mająca wtedy 37 lat, była głęboko związana z życiem wsi. Jej wojenne wyczyny stały się legendarne – takie jak samodzielne bicie w dzwon kościelny, aby utrzymać porządek i harmonogram nabożeństw w czasie nieobecności mężczyzn, czy odważne konfrontacje z lokalnym nazistowskim oficerem w sprawie niezgłoszonych strat i warunków na froncie.

W latach 70. XX wieku Leonie powróciła do Osowej Sieni i odnowiła więzi z przeszłością, w tym z Julianną. Ich ponowne spotkanie, wraz z opowieściami mieszkańców wsi, zainspirowało późniejsze prace Leonie. Życie Julianny stało się podstawą postaci w takich dziełach jak Weichselkirschen (i jego adaptacji filmowej), gdzie jej esencja została częściowo fikcjonalizowana, ale zachowała swoje transformacyjne cechy, które wcielała w rzeczywistości.

Z czułością nazywana "Dobrą Czarownicą z Osowej Sieni", historia Julianny splata historię, folklor i przetrwanie. Jej życie jest świadectwem wytrwałości, niezależności i połączenia z naturą, pozostawiając dziedzictwo, które nadal inspiruje i zachwyca.